50-lecie Lubartowskiego Towarzystwa Regionalnego

Uroczysta msza święta, wystawy w muzeuym parafialnym i regionalnym oraz spotkanie w Lubartowskim Ośrodku Kultury to najważniejsze punkty głównych obchodów okrągłej rocznicy powstania LTR.

Na przestrzeni tych 50 lat Towarzystwo dobrze zaznaczyło się w pamięci Lubartowian. Ma też swój wymierny udział w promocji Lubartowa i ziemi lubartowskiej. Na bazie zbiorów Towarzystwa postało Muzeum Regionalne. Z inicjatywy LTR ustanowiono herb i hymn Miasta Lubartowa. Wydano 4 medale pamiątkowe, 15 tomów „Lubartów i Ziemia Lubartowska”, promowano miejscowych poetów i twórców, organizowano spotkania rodaków z kraju i zagranicy pod hasłem „Moje więzi z Lubartowem”, a także wystawy, sympozja naukowe
 Lubartowskie Towarzystwo Regionalne istnieje od 11 września 1955 r. Powstało z inicjatywy lubartowskiej inteligencji, głównie nauczycieli, w nawiązaniu do międzywojennej działalności Polskiego Towarzystwa Miłośników Sztuki w Lubartowie, którego podstawowym celem było: “usunięcie piętna i następstw długiej niewoli poprzez utworzenie ośrodka kulturalno – oświatowego”. Złączenie z poprzednikami tym samym celem, utworzyli Koło Miłośników Historii Oddziału Polskiego Towarzystwa Historycznego w Lublinie, rozszerzając o cele wychowawcze: “Umiłowanie i poznanie rodzinnych stron powiązane z umiłowaniem całej Ojczyzny”. W korespondencji z 8 sierpnia 1957 roku do Wandy Śliwiny (działaczki PTMS, zamieszkałej wówczas we Wrocławiu) lubartowscy regionaliści pisali: “Zapalony znicz życia kulturalnego przez Wasz zespół jeszcze w 1918 roku będziemy podtrzymywać nadal, niech płonie jasnym światłem i ukazuje piękno ziemi Lubartowskiej  w przeszłości i teraźniejszości.
Po trzech latach działalności Koło Miłośników Historii przekształciło się w samodzielne Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Lubartowskiej, zatwierdzając statut i wybierając Zarząd na walnym zgromadzeniu członków w dniu 15 czerwca 1958 roku. W tej formule SMZL prowadziło działalność do 21 maja 1977 roku, kiedy to nadzwyczajne walne zgromadzenie uchwaliło zmianę nazwy i statutu – przyjęto nazwę Lubartowskie Towarzystwo regionalne. Cele pozostały bez zmian. Nowa nazwa spowodowana była potrzeba dostosowania się Towarzystwa do wprowadzonego w 1975 roku innego podziału administracyjnego państwa.
Lubartowskie Towarzystwo Regionalne od początku swego istnienia do chwili obecnej działalność na terenie miasta Lubartowa i powiatu lubartowskiego prowadzi całkowicie społecznie  i bezinteresownie. Będąc kontynuatorem działalności poprzedników, z troską pielęgnuje tradycję, upowszechnia historię, dokumentuje teraźniejszość . Do najważniejszych i trwałych osiągnięć lubartowskich regionalistów należy zaliczyć:
1.Zapoczątkowanie gromadzenia wytworów sztuki ludowej, pamiątek dokumentów i innych cennych eksponatów o wartości historycznej.
2.Zorganizowanie i uroczyste otwarcie w dniu 17 października 1970 r. Muzeum Regionalnego w Lubartowie, w zabytkowym dworku przy ul. Kościuszki 28, gdzie mieści się również siedziba Towarzystwa.
3.Upamiętnienie tablicami na budynkach , pobytu w Lubartowie : Klemensa Junoszy Szaniawskiego (ul. Kościuszki3) i Bolesława Prusa (ul. Lubelska 37).
4.Wydanie: piętnastu tomów książki “Lubartów i Ziemia Lubartowska”,  medali pamiątkowych z Piotrem Firlejem i Pawłem Karolem Sanguszką oraz błogosławionym Ojcem Honoratem Koźmińskim, kilku tomików poezji – zasłużonych regionalistów
5.Współudział w wydaniu książki monograficznej zespołu śpiewaczego z Ostrówka i Zespołu Folklorystycznego z Rozkopaczewa
6.Zorganizowanie wspólnie z radami miast i gmin  – sesji popularnonaukowych  nt. dziejów Lubartowa, Kamionki, Ostrowa Lubelskiego, Michowa a także kilku w Lubartowie – głownie dla młodzieży i jej udziałem o tematyce historycznej, regionalnej, oraz popularyzującej zasługi dla miasta: ks. Aleksandra Szulca, Wandy Śliwiny, Józefa Lulka.
7.Zorganizowanie w Lubartowie – wspólnie z Radą i Zarządem miasta dwóch spotkań z zacnymi i społecznie zasłużonymi mieszkańcami oraz dwóch spotkań z Lubartowianami zamieszkałymi w różnych miastach kraju  pn” Moje więźi z Lubartowem”
8.Upowszechnianie historii miasta i ludzi “naszej małej Ojczyzny” poprzez stałą ekspozycję o dziejach miasta oraz systematyczne organizowanie wystaw czasowych w muzeum regionalnym , cykliczne konkursy dla młodzieży szkolnej mające na celu pogłębianie wiedzy o miejscu zamieszkania, cykliczne konkursy dla studentów na parce magisterskie
9.Udział w ważniejszych przedsięwzięciach i wydarzeniach miasta mających na celu jego popularyzację, jak np. Turnieju Miast Lubartów – Wągrowiec, obchodach jubileuszowych 450 – leci Lubartowa, realizacja programu wizyty w Lubartowie  księcia Pawła Karola Sanguszki i jego gości
Ponadto Towarzystwo ma niemały udział w nazewnictwie ulic, wydobyciu z archiwum herbu Lubartowa z nadania królewskiego, który zaczął funkcjonować dopiero od 10 lutego 1993 roku, spopularyzowanie pieśni regionalnej, która przyjęta został również jako pieśń miejska a jej instrumentalna wersja jako hejnał miejski.
10. Wspólne  z  Muzeum regionalnym przyczynienie się do odtworzenia lubartowskich strojów regionalnych dla 14 zespołów ludowych w powiecie, opieka nad tymi zespołami i popularyzacja ich dorobku .
11.Towarzystwo aktualnie liczy 350 członków indywidualnych – miłośników Ziemi Lubartowskiej , również rozrzuconych po całym kraju oraz dziesięć lubartowskich instytucji jako członków zbiorowych.
12.Praca Towarzystwa kieruje zarząd wybierany co cztery lata na zgromadzeniu członków. Przewodniczącymi zarządu byli kolejno: Jan Mangold, Adam Owsikowski, Feliks Wiśniewski, Józef Lulek, Roman Kornacki a od 1992 roku Maria Kozioł.
Uroczystości jubileuszowe stały się okazją do wręczenia najbardziej zasłużonym regionalistom i osbom wspierającym LTR odznak” Zasłużony działacz kultury”. Otrzymali je: ks. Andrzej Tokarzewski, Jerzy Zwoliński, Maria Wilkowiecz, Zofia Zdunek, Janusz Bodziacki Helena Granat, Genowefa Opalińska, Ewa Sędzimierz, Zbigniew Skrzypek< Joanna Smolarz, Małgorzata Sczepaniak.  

 

Data opublikowania: 21:15, 14 października 2005

Kategorie: Aktualności